Υπάρχουν δύο αρκετά ενδιαφέροντα φεστιβάλ που τρέχουν αυτές τις μέρες στην αθήνα..
ένα είναι αυτό του γαλλόφωνου κινηματογράφου (έως την πρώτη απριλίου) και το performance festival στο bios με το όνομα όπα (on πerformance art) και εδώ αξίζει να σημειωθεί πως ειναι το πρώτο διεθνές φεστιβάλ με αυτό το περιεχόμενο που διοργανώνεται στην αθήνα (μέχρι 31 μαρτίου)..

ως προς το γαλλόφωνο, εάν έχετε να προτείνεται κάποια ταινία που πρόκειται να προβληθεί είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτη..

Μου φάνηκε αρκετά cult αυτό το διαφημιστικό.. η αλήθεια είναι πως ούτε καν το θυμαμαι..
αλλά είχα μία συζήτησα πανω σε τέτοιου ίδους διαφημίσεις πρόσφατα και είπα να το βάλω..
όπως και να έχειι είναι σίγουρα διασκεδαστικό..

ελληνόφωνα blog

Γίνεται μία on-line έρευνα για τα ελληνόφωνα blog από το Ζαφείρη Καραμπαση (καθηγητή του Παντείου πανεπιστημίου)..
οπότε καλό είναι όσοι και όσες το επιθυμούν να βοηθήσουν με τη συμμετοχή τους, πατώντας στο link..

μερικά πράγματα που μου φτιάχνουν τη διάθεση..

Ασχέτος με τη φάση την οποία περνάω, υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία μου φτιάχνουν "πάντοτε" τη διάθεση.. αυτά είναι:

1. Να ακούω μόλις ξυπνάω ένα ωραίο "πρωινό τραγούδι".. Χαρακτηριστικό τέτοιο τραγούδι ειναι RaparigaDaBanhe από lali puna, το the jerk από the larks..

2. Ένας γευστικός (και όχι καμμένος) καφές, πάντα είναι καλοδεχούμενος, ιδίως το πρωί.. (σε μία, σαν και εμένα, εθισμένη στην καφεΐνη)

3. Μία ηλιόλουστη μέρα.. η οποία θα ξεκινήσει με πρωινό ξύπνημα, καφέ.. βόλτα στο κέντρο, επίσκεψη σε κάποια έκθεση και μετά "άραγμα" σε κάποιο ηλιόλουστο παγκάκι..4. Να βγω με την παρέα μου για ένα απλό καφέ με ωραία συζήτηση και να καταλήξουμε βράδυ με ποτά στα χέρια μας και το χορό να μας παρασύρει..

5. Μου φτιάχνει, επίσης, τη διάθεση όταν βλέπω χαμογελαστά πρόσωπα.. Κι αν τυχόν κάποιος ή κάποια μου χαμογελάσει, δε γίνεται να μη του/της το ανταποδώσω.. γενικώς τα χαμόγελα μεταξύ αγνώστων σπανίζουν.. *hello grandmum ->αλλά πείτε μου πως δεν ισχύει*

6. Μία βόλτα μόνη μου.. πάντα μου άρεσε αυτό....

7. Όταν με πιάνει η δημιουργική μου μανία.. τότε θα αρχίσω να ζωγραφίζω, να φτιάχνω τις δικές μου βλακίες, αλλά μου αρέσει..(*)

8. Ένα ωραίο βιβλίο.. είναι χαρακτηριστικό πως όταν μου αρέσει ένα βιβλίο δεν το διαβάζω μόνο πριν πέσω για ύπνο.. επιδιώκω να τα διαβάζω όπου μπορώ.. στο μετρό, στο δρόμο, σε ουρές αναμονής....

(*)μου φανηκέ αρκετά ιδιαίτερη η αντιμετώπιση του "δημιουργικού" στη συγκεκριμένη φωτογραφία :)

μιλα μου..

Σκέφτομαι τον τρόπο με τον οποίο μιλούν οι άνθρωποι μεταξύ τους.. Άλλοι θέλουν να μιλούν, άλλοι λατρεύουν να τους μιλούν..
άλλοι θέλουν να τους μιλούν χαιδεύοντας τους τα αυτία, άλλοι απλώς να τους χαιδεύουν..
αλλοι θέλουν να μιλούν για να τους καταλάβουν..
Αλλά ποιος είναι αυτός ή αυτή που ακούει; ποιός ξέρει να ακούει και ακόμη ποιος "ξέρει" τί θα κάνει με αυτά που μόλις άκουσε; Μπορεί απλώς να χαρεί που κάποιος τον εμπιστεύτηκε, ή ακόμη σπανιότερα να θέλει να καταλαβει τον άλλο.. τον τρόπο σκέψης του, το "πρόβλημα" που του παρουσιάζει..
Το γιατί θελει κάτι τέτοιο είναι μία άλλη ιστορία.. δηλαδή, είναι μάλλον απίθανο να θέλει απο αμιγώς ανιδιοτελή αγάπη και αλτρουισμό να καταλάβει τι του λένε.. σίγουρα και μόνο το γεγονός πως κάποιος τον εμπιστεύτηκε είναι κάτι που ανεβάζει την αυτοπεποίθηση.. που μαγέυει και σε κάνει να πιστεύεις πως ο άλλος σε διάλεξε μέσα από όλους τους υπολοίπους..

αλλά, σήμερα ακούει κανείς;
μας συγκινεί η "απελπισμένη" προσπάθεια του συνομιλητή να γινει κατανοητός; όχι επιφανειακά κατανοητός αλλά επι της ουσίας.. πόσες φορές έχουμε προσπαθήσει πραγματικά να καταλάβουμε τι μας λένε..
και πόσες φορές, άλλωστε, έχουμε γίνει αντιληπτοί;
Βγαίνω έξω και γύρω μου αμετρητες παρέες που συνομιλούν..
άλλοι γελάνε, άλλοι συζητάνε χαμηλόφωνα, άλλοι φιλιούνται, άλλοι προσπαθουν να κρύψουν - σχεδόν ανεπιτυχώς - τη βαρεμάρα τους, άλλοι μιλούν σχεδόν παθιασμενα..
Προσπαθούμε να βγάλουμε(προς τα έξω) τη δική μας διάθεση και ιδιοσυγκρασία ή διαφορετικά προσπαθούμε να τη κρύψουμε για να μην απογυμνωθούμε μπροστά στα μάτια του άλλου..
Αλλά γιατί;
γιατί προσπαθούμε να απομακρύνουμε από το βλέμμα του άλλου ό,τι πιο αγνό έχουμε; τον ίδιο μας τον εαυτό.. γιατί φοβόμαστε να εκφρασουμε τον εαυτό μας μπροστα σε κάποιον που αρεσκόμαστε στο να τον αποκαλούμε "φίλο" μας;

η πρώτη φωτογραφία είναι από το post secret &
η δευτερη είναι του Erwin Olaf