σκέφτομαι πως παρατηρείς κάποιον που σε ελκύει..
τον κοιτάς μέσα από τα μάτια του έρωτα...
και εκεί αρχίζει η τέχνη..
παρατηρείς τον άλλο,
χωρίς να μπορείς να σκεφτείς τίποτε πέρα του ότι είναι μπροστά σου και τον κάνεις χάζι..
τον κάνεις χάζι..
αυτό αρκεί..
το βλέμμα του,
το ιδιαίτερο του βλέμματός του - και τα μάτια και το χρώμα τους,
αλλά κυρίως το βλέμμα
το πως στέκεται και το πως κάθεται
- αλλά όχι τόσο τα ποδια του
πως χρησιμοποιεί τα χέρια του και τα δάχτυλά του
- αλλά όχι αυτά καθ' αυτά
αλλά και αυτά..
πως κινείται μέσα στο χώρο
αλλά και αυτόν
πως μιλάει - αυτή η χροιά,
η χροιά και μόνο η χροιά
σε ταξιδεύει
το περιεχόμενο
- μπορει και όχι -
αλλά η χροιά
η ένταση και το ύφος, η εκφραστικότητα
και η χροιά
ο τρόπος
το βλέμμα
και η χροιά
είναι όμορφα έτσι όπως είναι..
αλλά δε θες να τα αλλάξεις,
αλλά όχι
- χωρίς να το θες..
θες να τον γνωρίσεις
αλλά από μόνο του αυτό αλλάζει τους ανθρώπους
δε θες να τον εγκλωβίσεις και
να τον αλλάξεις
αλλά θες να τον βλέπεις,
έστω από μακρυά
αλλά μακάρι από κοντά
χωρις να τον αλλάξεις
μα πώς;
θες να νίωσεις "το τυχαίο άγγιγμα του σακκακιού" του
αλλά..
αυτή η αίσθηση
θες να τον νιώσεις
αλλά νιώθεις το βλέμμα του,
όταν αυτό - έστω τυχαία - ακουμπάει πάνω σου
θες ένα άγγιγμα, όμως..
τον ακουμπάς
τα χείλι ενώνονται
άθελα σου, αλλά επιθυμώντας το με πάθος
σου αρκεί αυτό το γλυκό
άγγιγμα
μπορεί και όχι
όχι
δε θες να τον αλλάξεις
αλλά θες αυτό το άγγιγμα
έστω το τυχαίο
το άθελο
κοιμάστε μαζί νιώθοντας πως ο πόθος σου συνεχίζεται και η λιακάδα
- όχι η λιακάδα,
ο ήλιος -
θα φωτίζει για πολύ
φοβάσαι
διότι ερωτεύτηκες τον άνθρωπο που γνώρισες,
όχι αυτόν όπως θα τον αλλάξεις
όχι
δε θέλω να σε αλλάξω
θέλω να σε βλέπω
θέλω να σε παρατηρώ
να παρατηρώ τον τρόπο σου - στα πάντα
την
έκφρασή σου
και να αφουγκράζομαι τη χροιά της φωνής σου
τον τρόπο που αυτή μεταβάλλεται
ανάλογα με τη διάθεσή σου
και μέσα από το πέρασμα του χρόνου
θέλω να παρατηρώ εσένα
και όχι αυτό που θα καταλήξεις εξαιτίας των εγωισμών σε μία σχέση
αλλά δε μου αρκεί πάντα
ξέρεις είναι αυτή η αίσθηση μέσα μου
που με πνίγει
θέλω να σε βλέπω πιο συχνά - όχι, όχι ποσοτικά,
ποιοτικά
αλλά και ποσοτικά
χωρίς να σε αλλάζω
δε θέλω να σε αλλάξω
αλλά αυτή η επιθυμία να σε αγγίξω και
να σε νιώσω
δε με αφήνει
φοβάμαι
αλλά σε θέλω
σε παρατηρώ να κοιμάσαι
πόσο μου αρέσει αυτή η γαλήνια όψη σου
θέλω να σε χαϊδέψω
αλλά δε θέλω να σε ξυπνήσω
θέλω να σχηματίσω με το δάχτυλο μου
το περίγραμμα των χειλιών σου
και να σε φιλήσω - απαλά, αληθινά -
αλλά χωρίς να σε τραβήξω από τον κόσμο των ονείρων
θέλω να σε αγγίξω με το χέρι μου
στο στέρνο, στα χέρια..
αλλά δε θέλω να σε ταράξω,
δε θέλω να σε ξυπνήσω από την παράλληλη και τόσο ιδιαίτερα δική σου πραγματικότητα
μου αρέσει όταν γελάς
αλλά και όταν έχεις αυτό το σταθερό
χαμόγελο
μου αρέσει να το προκαλώ εγώ
αλλά πως να μη σε επηρεάσω;
σε κοιτάω, σε παρατηρώ
και οι ηλιαχτίδες σου πέφτουν επάνω μου
με ζεσταίνουν - αλλά όχι
κυρίως με μαγεύουν
και έχω δημιουργήσει διάφορους παράλληλους
κόσμους μέσα μου
εκεί υπαρχουν χρώματα,
νότες,
ζέστη - όχι πολύ, μαζί με
αέρα
- λίγο -
που μπαίνει
τόσο ερωτικά
μέσα στα ρούχα σου και
σε αγγίζει
και πολλές ηλιαχτίδες
αλλά όχι
δε θέλω να σε βγάλω από το δικό σου κόσμο
και να σε βάλω στο δικό μου
θέλω να σε παρατηρώ και να
σε επεξεργάζομαι
με
το βλέμμα μου
- εσένα όμως -
αλλά όχι, αυτή η επιθυμία μου
όχι μη -
δε θέλω να σε αλλάξω
θέλω να σε κοιτάω
- μόνο -
αλλά, αγγίζοντάς σε
προκαλώντας μου ρίγος
χωρίς να σε μεταβάλλω
αλλά λέγοντας σου παραμύθια
για τον κόσμο μου
χωρίς να μπαίνεις - η πόρτα είναι ανοιχτή
μην μπεις, θα αλλάξεις - είσαι ευπρόδεκτος
με χαμόγελα σε μοβ φόντο
μη με ακούς - δώσε μου σημασία, έστω
τυχαία
όχι, όλο ανοησίες είμαι
είναι αυτή η αίσθηση απλώς που
με παρασύρει
μη μου δίνεις σημασία - απλώς κοίτα με, έστω
λίγο,
μπορεί και τυχαία
μην αλλάξεις - άφησέ με να σου δείξω το
δικό μου όνειρο
κλείσε τα μάτια σου, απλώς -
νιώσε αυτό που προσπαθώ να σου περιγράψω
αλλά πες μου όχι - έστω τυχαία
δέξου την πρόταση μου και φύγε μετά
στάσου
μη με κοιτάς με αυτό το βλεμμα, δε σε κρατάω
μα ξέρεις πως σε αυτό το βλέμμα δεν αρνούμαι
εμπρός πήγαινε, δε σε αλλάζω
θες μήπως να μου δείξεις εσύ κάτι;
τυχαία, ό,τι σου έρθει
μη με ακούς όλο σε πιέζω
αλλά δεν το θέλω, αλήθεια
είναι αυτο το κουβάρι αισθήσεων
που δε με αφήνει
αλλά σίγουρα κι εγώ δεν το αφήνω
δε θέλω να το αφήσω, μου αρέσει
γεμίζει με έντονες πινελιές τη ζωγραφιά της ζωής μου
αλλά δε θέλω να σε γεμίσω με τις πιτσιλιές μου
μου αρέσουν, όμως, οι ηλιαχτίδες σου
δε θα τις πειράξω θα τις αφήσω
ακούμπα τες τυχαία πάνω μου
όχι μην το κάνεις
ζέστανέμε
- μάγεψέ με, όπως μόνο εσύ μπορείς
και παράσυρέ με
όχι, φύγε
μείνε με γεμίζεις χαρά - άμα θες
αλλά μη με αφήσεις να σε αλλάξω
να σε γεμίσω με τον εγωισμο μου
που θέλω να σε βλέπω
μη με δέχεσαι όταν έρχομαι
άσε με στη βροχή
θα κουρνιάσω και
η βροχή θα με αγγίζει με
τη ζέστη του καλοκαιριού και με αυτό το ερωτικό, το τυχαίο αλλά συνάμα
αναπόφευκτο άγγιγμά της
"επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνεμε-" τυχαία αίσθηση
δε θα σε κατηγορήσω
θα καταλάβω
πως αυτός ο κόσμος - όχι ο παράλληλος -
δεν μπορεί ακόμη και τα πιο αγνά και αυθόρμητα συναισθήματα να μη τα ανακατέψει με κάτι το ιδιοτελές
ή το εγωιστικό - όχι απαραιτήτως τον τυφλό εγωισμό -
αλλά μη με αποπαίρνεις
αυτά που αισθάνομαι μέσα μου
τουλάχιστον
είναι αγνά και πραγματικά
άσε με έξω
μακάρι να σε έβλεπα από
το παράθυρο
να κάνεις βόλτες στο σπίτι
πόσο θα ήθελα να με κοίταζες από το
μέσα
ξέρεις, έστω τυχαία
αλλά να νιώσω και πάλι αυτό
το
ρίγος
- ελπίζω να μην είναι η τελευταία φορά -
αυτή η αίσθηση, ξέρεις, δεν παύει τόσο
εύκολα
είναι και αυτές οι πολύχρωμες ηλιαχτίδες σου
πάρτες
από πάνω μου
όχι στάσου, ξέχασες τη μοβ
είναι η αγαπημένη σου, θυμάσαι;
παρτην
όχι, μη μου δίνεις την αγαπημένη μου
βάλτην έστω στα μάτια σου
αλλά μη με κοιτάς
περίμενε, σου έκοψα ένα λουλούδι
- το βλέμμα σου,
με μαγεύει -
κοίτα το λουλούδι, όχι εμένα
κοίτα με, φοράω το φόρεμα που σου αρέσει
δες το φόρεμα, εγώ δεν υπάρχω
είμαι από κάτω του, και αυτό με περιτυλήγει
- το βλέμμα σου -
άγγιξέ με λίγο
τυχαία
μου αρέσει όταν νιώθω την ανάσα σου
δίπλα στο αυτί μου
και τα φιλιά σου στο σβέρκο μου
μην αλλάξεις
μη με αφήνεις να σε αλλάξω
μου αρέσεις όπως ακριβώς είσαι
δε θέλω, όμως, να ζεις εσύ στο δικό σου
ονειρικό κόσμο
κι εγώ στον παράλληλο δικό μου
θέλω έστω μία κοινή αυλή
φύγε, με παρασύρει αυτή η αίσθηση
απομακρύνσου από μένα
άσε με, όμως, να σε βλέπω
έστω λίγο
έστω τυχαία
ξέρεις μου λείπει ο ήλιος..
μου είπες
"ας το καλό, μικρό, που με έκανες να σε σκέφτομαι"
αλήθεια δεν το έκανα επίτηδες,
αλλά μου άρεσε
βγάλε με από το νου σου
μη με αφήνεις να σου αλλάξω τις σκέψεις σου
φύγε
ήλιε μου, στάσου
θέλω το φως σου στη ζωή μου
εμπρός, πήγαινε
- τυχαία, έστω -
ματιά..
